De partituur is niet de uitvoering

Repertoire is het geheel aan werken dat een artiest of gezelschap kan uitvoeren.

Om opgevoerd te kunnen worden moeten die werken op een bepaalde manier genoteerd staan. Ik haalde daar een vorige keer al de analogie recept -> gerecht bij aan.

Een bepalend gegeven daarbij is dat dit recept niet uitgedrukt wordt in het medium dat gebruikt wordt voor de uitvoering ervan. Het recept voor een muziekstuk is een partituur, dat voor een toneelstuk het script. Beiden staan genoteerd niet in een letterlijk maar in een symbolische notatiesysteem: tekst respectievelijk muziekschrift. (“letterlijk” hier in de zin van gelijk aan het medium van uitvoering, de partituur is zelf geen klinkend muziekstuk, etc.)

Die notatie van het recept in een dermate abstract symbolisch systeem laat onvermijdelijk ruimte voor interpretatie bij de uitvoering ervan. Zo kan hetzelfde toneel- of muziekstuk door de eeuwen heen telkens opnieuw geinterpreteerd en uitgevoerd worden.

In die zin is er voor een schilderij, poster, boek-layout geen corpus aan recepten, scripts voor hoe een werk in een bepaald genre uit te voeren. Die analyse wordt grotendeels aan de maker zelf overgelaten zo lijkt het.

_
5/365