Bildung

Gerry McGovern asks:

Any good digital designer knows that architecture and hierarchy have a very significant influence on how people behave on a website or app. Yet getting designers and orgs to truly focus on architecture design is so hard. Why is that?

https://twitter.com/gerrymcgovern/status/1278721295862153222

Well...

The answer is multi-faceted of course. Aspects that are in play:

• Architecture is not shiny, not sexy, it's UX plumbing.
• It integrates and connects with both content and technology. Content because the actual service experience is expressed trough content. Technology because that's where many decisions and trade-offs are made about what's going to be available and possible in the first place.
• Bridging those domains takes a lot of investments in getting to shared vocabulary and understanding. Talking with people is an essential design skill but not always well developed.
• Architecture and hierarchy of an interface requires focus on sequence and flow between individual screens. Individual screens are easier to make nice. Knowing if a flow performs well is harder to define and agree on.
• Blending content, design and tech into coherent services requires the full team to be able to switch between high level architectural principles and the tiny details of implementation.

As such, architecture is the outcome of a group effort, not a specific role. Shared responsibilities are often hardest to take care of.

I personally love working on this UX plumbing level of things, it's where the potential for what the thing may become gets defined and realised.

Via Grafisch Atelier Hilversum en de boekkunstbeurs in Leiden leerden we elkaar kennen. Ik kwam een keer samen met een collega kunstenaar bij je op bezoek en we raakten in gesprek. Al snel ontstond daaruit een warme en hechte vriendschap.

Ik belde altijd eerst even op voordat ik bij je langs kwam. En als de deur dan open ging was het: “Welkom, welkom, welkom, treed binnen. Ontdoe u van uw jas. Nemen we plaats in de salon?” Ook in het Nederlands dat je sprak was je volstrekt eigen.

We vatten het plan op om in het grafisch atelier een exposite van je werk te maken. Die periode van samen wikken en wegen, selecteren en presenteren zal me altijd bijblijven en dierbaar zijn. We kwamen tot een mooie selectie werken die je zelf op die manier ook nog nooit bij elkaar gezien had. Het was wel even wennen, om echt te moeten kiezen uit al dat werk. Immers: “thuis heb ik nog meer!”

Want wat heb je hard gewerkt Herma.

In de afgelopen weken hebben we samen nog een grote ladenkast met werk doorgenomen. Er dook een tekening in kleurpotlood op. Een boerderijtje buiten in het landschap. In 1938 gemaakt door de 12-jarige H. Steur. Je kreeg een 8 van de leraar. Toen was immers de 9 nog voor de meester en de 10 voor onze lieve heer. Wat een talent en kunde, toen al.

En als we dan eens over mijn werk spraken, dan kwam al snel de kunstdocent in je weer naar boven. “Hoe kom je tot deze verbeeldingen? Wat is de essentie van jouw grafisch bezig zijn op deze wijze?” Binnen de korste keren voelde ik me dan weer het groentje op de kunstacademie en zat te draaien in m'n stoel. “Ja euh, dat weet ik toch ook allemaal niet!”

We waren het er over eens dat we juist beeld maken om uitdrukking te geven aan het onzegbare. En toch heb je juist aan dat idee ook altijd weer woorden willen geven. Een colofon, een inleiding, een toelichting, of gewoon dwars door de tekening heen geschreven.

En zo heb je je hele leven lang met een scherpe blik, een vaardige hand en een groot hart de wereld om je heen, en je eigen bestaan daarin willen doorgronden. Ruim tachtig jaren kunstenaarsschap waarin leven en werk in elkaar op gingen. Met recht één groot levenswerk. Wie doet je dat na?

Lieve Herma. Bedankt voor je kracht, warmte, humor en scherpzinnigheid. Niet alleen voor mij, maar voor veel meer mensen dan je durfde te denken ben je, en blijf je, een inspiratie en motivatie om aan het werk te gaan. Aan het werk om te blijven zoeken naar het goede, het mooie en het ware. In onszelf en de wereld om ons heen.

Herma, dag.

Reset of royscholten.nl. Still hugo based static site, but even simpler. This site is to function as the high level intro to what I do, make, learn, teach. Core blogging is done under bildung.royscholten.nl, running on the write.as platform.

I think too much about what to post where instead of doing the actual posting. Moving all bloggings to a subdomain clearly marks the space where everything goes, topic wise. Eventually on the royscholten site itself I'll outline the main areas of expertise/activity with more specific pointers. That's the plan!

Found two drawings from at least 8 years ago.

I have always enjoyed categorizing and indexing things. Labels, groupings, sections, categories.

There's a lot to be found online on the principles, hows and whys of digital note taking and note keeping. Most of it is primarily concerned with text based content. Text is an accessible and portable medium of expression. Dimensions, length, amount of text per note is not a big concern for digital texts.

How much more complicated it becomes when the source material is physical and the content is of a pictorial nature. A meaningful sorting and grouping is harder to establish.

But. Worrying about an overarching structure is a form of procrastination. An imagined need to know the big picture beforehand keeps you from getting started.

Finding out about Luhmann's Zettelkasten was an a-ha moment and a big relief. The approach Luhmann took for connecting and ordering individual physical pieces of writing is infinitely flexible and expandable. No preconceived classification needed. An open ended numbering system allows you to simply start. Somewhere, anywhere.

This removes an important mental block. Any place is the right place to start because there is no wrong place to start. There's no special weight or importance to note number 1. Even a rhizome has to start somewhere.

#zettelkasten #rhizome #notetaking

Kwam een podcast tegen over de oudste gravure in de collectie van het Rijksmuseum. Onderwerp van de afbeelding is de werkplaats van de plaatsnijder zelf. Een kleine link met een van de monoprints die ik afgelopen dagen maakte in het creative image lab: een (perspectivisch naïeve) voorstelling van een drietal mensen dat elk aan een tafel aan het beeldmaakwerken is.

Het is goed om doorlopend een serie prenten in ontwikkeling te hebben. Het zijn oefeningen, niet bedoeld als presenteerbare werkstukken. Sommige exemplaren lenen zich daar uiteindelijk wellicht wel voor, maar dat is dan bijvangst. Losbladig werken is hierbij een essentiële voorwaarde.

Een lijst op twitter gemaakt met als onderwerp digitaal erfgoed. Daarin een eerste selectie mensen en instellingen die actief zijn in dit domein, veelal in het Nederlands taalgebied.

Technologie, verhaal, advies, subsidies. Doel is om voor Grafisch Atelier Hilversum de erfgoedcollectie die er al is beter te registreren en zichtbaar te maken. We hebben al een start gemaakt met aanzet voor een beleid met doorvertaling naar strategie en activiteiten. Daar de volgende stappen in zetten. Op basis van de expertise in de twitter-lijst wil ik duidelijk krijgen wat de mogelijkheden, kansen en aandachtspunten zijn en wat dan de eerstvolgende stappen zijn.