De wat kleinere maar nog steeds luid en duidelijke versie van deze.
Het zetsel is opgebouwd uit een allerlei aan houten letters. Het was flink puzzelen om die woorden van verschillende lengte toch in een stevig, rechthoekig tekstblok te zetten. Her en der liggen er papiertjes onder de letters om afgesleten plekken toch op drukhoogte te krijgen.
Handgezet en -gedrukt in een gelimiteerde oplage.
En een note-to-self het is hoor. Ik heb deze reminder ook zelf nog steeds regelmatig nodig.
Afmetingen: 46 ✕ 64 cm.
Oplage zwart op wit: 30 exemplaren.
Oplage blauw op zwart: 20 exemplaren
Prijs: €45,- inclusief verzending naar een postadres in Nederland.
Mocht je deze reminder ook kunnen gebruiken, ik heb er vijftig gedrukt :-)
height-to-paper; type height. The standard height of types, blocks or any letterpress printing material. This height is for the United Kingdom and most American countries 0.918" (23,3167 mm). In other countries height-to-paper is: France 23.56 mm, Germany 23.56 mm (Old German 24.90 mm obs., Leipsic 24.82 mm obs.), Netherlands 24,85 mm, old Flemish 24.78 mm), Austria ≈ 23.56 mm, Russia 25.10 mm and bookbinders type high 6.5 mm. f: hauteur en papier; hauteur du caractère d: Schrifthöhe n: letterhoogte
Mijn muzikale voorkeur gaat voor een groot deel uit naar lang, repetitief, complex, met hier en daar een etherische twinkeling. Een chaotisch stream-of-consciousness, alsmaar jengelende en kronkelende basis waar soms iets moois uit mag ontspruiten. Dringend, dwingend en hectisch. Wijds, deinend en atmosferisch.
Wat betreft genres gaat het dan voornamelijk om (kruisbestuivingen van) black metal, drum ‘n bass, dub techno en ambient. Qua esthetiek nogal verschillend maar met een aantal gemene delers: lang, instrumentaal (en zo niet, mostly onverstaanbaar) met een repetitief ritmisch fundament waarover eenvoudige motieven gedrapeerd worden.
De black metal moet dus wijds uitgesponnen zijn. Qua vocalen sterk de voorkeur voor het manische gekrijs van black boven het blubberig gerochel van death metal. Vooral omdat in de laatste de vocalen vaak prominenter in de mix zitten en mede daardoor verstaanbaar dreigen te worden. Ik kan niet niet luisteren naar teksten wanneer de zang verstaanbaar is, dus het helpt enorm als het geschraap der vocalen echt opgaat in de rest van het gerag. Een lo-fi productie komt dan echt van pas.
Thematisch is black metal vaak meer ritualistisch, romantisch zelfs, met meer aandacht voor atmosfeer. Atmospheric black metal is een subgenre op zich, meestal met een (besneeuwd) berg- of (mistig) boslandschap op de albumcover.
Waarom? Hoe tegenstrijdig het ook mag lijken, maar deze hectiek werkt kalmerend. Het dempt het doorlopende getetter in m’n hoofd, helpt zo met focus en idealiter met bereiken van flow.
Wat suggesties voor long-form black metal die precies dit doet:
Arkhtinn - Een ’entity from the north’. Hanteerde op de eerste vijf platen een vast recept van een eerste 20+ minuten metalen track gevolgd door een minstens zo lange donkere ambient track.
Voidsphere - Labelgenoten van Arkhtinn. Ook twee keer 20 minuten, maar dan beiden hard. Nog best veel herrie in die leegte, blijkt.
Strigae - Subatomaire deeltjes metal van onbekende komaf.
Check Mesarthim voor een meer poppy & shiny variant dezes.
Paysage d’Hiver. - Aftakking van Darkspace. In albums van 1 à 2 uur trekt Der Wanderer door het winterlandschap van Zwitserland.
Stellar Descent - mijn meest recente ontdekking en kampioen lange nummers maken: De drie tracks van Cycles of Life zijn elk een uur lang, maar is eigenlijk “one long track broken up due to Bandcamp limitations”.
Goede reis! Voor een volgende keer: het bizarre universum van Esoctrilihum.
So that’s nine journals filled since 2020. You can see some early enthousiasm in the number of journals per year! At the same time, still doing these four years later, so the habit sticks.
Building journals
The main success factor is making the barriers to create and fill these as low as possible:
Standard dimensions
Fill sections, not books
Have a ’this always works’ format for filling a page
These journals are A5 size: 21 centimeters high, about 15 centimeters wide. I create 16-page sections by folding four A4-sized sheets once. Four sheets of A4 paper makes for a 16-page section. These sections are not bound together yet. This allows for shuffling pages around while the sections are being filled. You can see three sections lying next to the journals in the photo.
Fill eight sections and another 128 page journal is ready for binding. I select two prints on heavier paper for the back and the front, then ask Melanie to turn it all into a book.
So have low barriers to starting one, and outsource the final stage of assembling it. Having a bound journal delivered back to you is a fun and valuable gift to self.
Journal contents
A journal is a private space, a safe environment to think, explore, write and draw your mind. Mine have quick life drawings, left-over (mono-)prints, abstract doodles, writing and a lot of mind-mappy breakdowns and sketches of whatever I’m trying to figure out at that time. To-do lists not so much, those would get lost in the shuffle.
Materials used most often: fountain pen, pencil and our large collection of Posca markers.
I could still do a lot better in reviewing them and pull out the interesting ideas and combine things across multiple journals. My Bildung 1 zine consists mostly of selections for the first four zines. There’s enough material to do another one like that for sure.
Van sommige vogelprenten duurt het wat langer voordat het eerste exemplaar verkocht wordt. Vandaag de heuglijke mededeling dat een eerste Bonte vliegenvanger prent een nieuw thuis heeft gevonden.
Bij deze vliegenvanger heb ik de eerste keer dat ik ’m zag als het ware afgedwongen. Het was namelijk ook een van de soorten die ik zelf nog niet gezien had. Maar kort nadat ik aan het ontwerp ervan was begonnen kwam ik ze tegen, rondom een nestkast zelfs, dus hopelijk zijn her er nu meer.
Zoals gebruikelijk bij vogels is het mannetje sterker van kleur, maar in dit geval niet per se rijker van kleur. Waar het mannetje geheel grafisch zwart is aan de bovenkant heeft het vrouwtje een zacht grijsbruine rug. Die vond ik mooier, en dus is dit een van de weinige keren dat ik koos voor la in plaats van le. Kenners spotten vast welke de andere is.
Je herkent vliegenvangers aan hun korte duikvluchten vanaf een tak, zo telkens insecten uit de lucht snaaiend.
If you'd like to get things like this in your inbox, then please do subscribe. You'll be the first to know about new works, publications and special offers when I think of any.