“One should learn to detect and watch that gleam of light which flashes across their mind from within, more than the lustre of the firmament of bards and sages. Yet one dismisses without notice their thought, because it is theirs. In every work of genius we recognize our own rejected thoughts: they come back to us with a certain alienated majesty.”
Or, originally:
“A man should learn to detect and watch that gleam of light which flashes across his mind from within, more than the lustre of the firmament of bards and sages. Yet he dismisses without notice his thought, because it is his. In every work of genius we recognize our own rejected thoughts: they come back to us with a certain alienated majesty.”
— Ralph Waldo Emerson
This is why you take your journaling and note writing seriously and at the same time do it without too much self censorship. That spark of insight may well come at some later moment, as the result of multiple half-thoughts connecting in new and interesting ways.
A long, long time ago, 16*16 pixels was what you'd get to draw a digital icon. The Lego lettpress bird designs are essentially made at the same resolution: built on a 16x16 baseplate.
One big difference is that a single point in this grid can be filled with more than a full square 'pixel'. There's dots, shields, quarter circles, thin lines and other more custom shapes that can be placed within this 16 point grid. These other shapes leave parts of the pixel-area open, thus creating additional shapes (negative space). Printing in multiple layers allows for even more variations. Similar to the different kinds of path operations in vector drawing programs.
Path operations in Inkscape
I could never confidently imagine the result of those actions, always had to try a couple to achieve the desired result.
I'm getting better at it with the manual approach using LEGO stamps, but this really is the part where the mindf*ck happens. Most design details need multiple tests to get things right, especially because the order of printing is a deciding factor.
De vierde editie van “Volume – onderzoek in oplage” is momenteel te zien in Grafisch Atelier Hilversum. Tien kunstenaars maakten een of meerdere zines.
Kalligrafische Ruimte is naast de vogelprenten het andere langlopend grafisch onderzoeksproject.
Kalligrafische Ruimte is de onderstroom voor de vogelprenten bovenstroom. Dit jaar leverde dat twee zines op.
Kalligrafische Ruimte 4a bevat een historisch overzicht van de ontwikkeling van de verluchte kapitaal in manuscripten, van de late klassieke oudheid tot het eind van de Middeleeuwen. Die versierde eerste letter van een handgeschreven tekst is een uniek tekst/beeld format. Binnen dit kleine canvas is ruim duizend jaar lang op allerlei manieren geëxperimenteerd met combinaties van letter, beeld en decoratie/ornament. Naast een beknopt overzicht in zes tijdvakken bevat zine 4a een selectie eigen dagboekoefeningen in het format van de verluchte kapitaal.
Kalligrafische Ruimte 4b bevat meer abstracte interpretaties van letter en (versierd) beeld. Abstracte en grafische letterachtige vormen in LEGO® staan in/over organisch geschreven/gedrukte monoprints. Werktitel voor deze serie is Spiculae. Spiculae is de term voor kleine skelet-elementen in zeesponzen. De structuur-fragmenten voor primitief leven dus. Wat ik zo fascinerend vind aan verluchte initialen in Middeleeuwse manuscripten is dat daarin de symbolische vorm van een letter gecombineerd wordt met natuurlijke, wereldlijke weergaves van mens, dier en natuur. De letter staat zo als het ware nog geworteld in, is verbonden met de tastbare wereld zelf.
In tijden van nepnieuws en online informatieoorlogen valt op hoever een tekst losgezongen kan raken van de (of zelfs maar een) realiteit. De prenten in deze Spiculae serie zijn een bescheiden poging de abstractie van een lettervorm weer te doen aarden in de rommelige en organische werkelijkheid van het leven zelf.
_
56/365 | #calligraphicspace#printmaking
A second go at establishing the basic gestalt of the European Greenfinch (Groenling). Now to break out this overall shape into separate formes for each color.
Finished bird print number 36 of 50 today. The blue-headed wagtail, a.k.a. Gele kwikstaart. Five baseplates with each one or more colors seems to be the average number of layers needed to construct and print the complete design.
Here's a bit about the so-called “Tree sticker” (Eurasian Nuthatch), which was the second print in the series.
De codex verdringt de perkamentrol als de primaire drager van teksten. Mede door toenemende invloed van het christelijk kloosterleven verandert ook de manier waarop teksten gebruikt worden: van gesproken voordracht naar lezen in contemplatie. Daarmee verandert ook de relatie tussen maker en gebruiker. Perkamentrollen werden eerder gemaakt door slaven, voor anderen. In het klooster zijn schrijver (kopiist), kunstenaar (verluchter) en lezer (monnik) vaak dezelfde persoon. Persoonlijk gebruik van een boek en grote invloed op de productie ervan creëren zo de context voor creatieve inventies.
Interpunctie, spaties en dergelijke werden in de klassieke oudheid vrijwel niet toegepast. Met het veranderende gebruik (van voordragen naar lezen) werd visueel navigeren binnen de tekst belangrijker.
Op de bewaard gebleven bladen van de Vergilius Augusteus uit de vierde eeuw wordt de eerste letter op de pagina vergroot en versierd weergegeven. Deze versierde initialen markeren nog geen specifieke sectie binnen de tekst, het kwam gewoon zo uit. De tekst is geschreven in tijdrovende romeinse kapitalen, strak in het gelid.
In de Codex Alexandrinus, een Grieks manuscript uit de vijfde eeuw wordt het begin van een sectie gemarkeerd door de eerste letter ervan wat groter te schrijven en deze buiten de tekstkolom te plaatsen. Decoratieve elementen worden gebruikt om het einde van een sectie markeren, niet het begin.
De Vergilius Romanus uit de vijfde eeuw is het oudst bekende voorbeeld waarin de klassieke voorkeur voor realisme wordt losgelaten voor een gestileerder weergave van mens, object en ruimte.
De boomklever is de tweede prent in de serie. De duidelijke afgebakende kleuren maakte het een goede kandidaat om uit te werken. De boomklever is de enige vogel in Nederland die ondersteboven de boomstam afloopt. Natuurlijk daarom ook in de houding af te beelden.
Bij deze tweede prent werd al duidelijk dat twee kleuren danwel twee drukgangen niet voldoende gingen zijn. Naast de extra kleuren en drukgangen is hier ook te zien hoe een latere drukgang over een eerdere gezet wordt: de zwarte strepen bij de staart en de klauwen over de boomstam.
Via 
Via 
Via 
